Hoge Raad benoemt verhoudingen en geeft ruimte aan arts en patiënt

De Hoge Raad (HR) heeft geoordeeld over de zaak van de specialist ouderengeneeskunde (SO) die euthanasie verrichtte bij een dementerende patiënte op basis van een eerder door de vrouw opgestelde schriftelijke wilsverklaring. Deze uitspraak lijkt een belangwekkend en kansrijk normatief ijkpunt te worden voor de normering van het handelen van artsen bij vrijwillige levensbeëindiging. Daaraan vooraf ging een allerminst benijdenswaardige rechtsgang. (1)