Nawoord op Reactie

Rob Houtepen legt de vinger bij een belangrijk punt dat in mijn artikel onderbelicht moest blijven. Kern van wat hij zegt is dat de medische grondslag voor het oordeel over uitzichtloosheid (en ondraaglijkheid) door mij te beperkt wordt opgevat. Dat komt omdat ik het ziektebegrip onnodig centraal stel. Als gevolg daarvan wordt de ruimte voor het praktische oordeelsvermogen van de arts nodeloos ingeperkt. Zelf stelt hij een nieuwe grondslag voor. Het lijden moet betrekking hebben op “gezondheidsproblemen die binnen het expertisegebied van de arts vallen”.